14 Ekim'de Gazze'deki esaretinden kurtulan İsrailli eski rehine Rom Braslavski, yaşadığı derin travma ve psikolojik sorunlarla mücadele ettiğini açıkladı. Braslavski, yaşadığı sıkıntının boyutunu, günde 10 kez panik atak geçirme noktasına geldiğini söyleyerek gözler önüne serdi.
Esaret sonrası durumu hakkında konuşan Braslavski, fiziksel olarak görülmese de tarifsiz bir acı çektiğini dile getirdi:
"Gerçekten acı çekiyorum, belki çıplak gözle görülmüyor ama travma sonrası acının çok ötesinde, tarifsiz bir acı çekiyorum."
Yaşadığı panik atakların semptomlarını detaylandıran Braslavski, yaşadığı dehşeti şu sözlerle anlattı: Çarpıntı, terleme, kekemelik, titreme, hatta çığlıklar ve şiddet içeren panik ataklar.
Devlet kurumları kapıları kapattı: "Artık çok geç"
Braslavski'nin asıl eleştirisi, ülkesine döndükten sonraki süreçte soykırımcı Netanyahu hükümetinin kendisine yönelik tutumu oldu. Eski rehine, yaşadığı psikolojik sorunlarla başa çıkmak için destek istediği tüm devlet kurumlarının kendisini reddettiğini veya basitçe "artık çok geç" diyerek geri çevirdiğini iddia etti.
Devlet memurlarından bile saygı görmediğini belirten Braslavski, devletten saygı namına hiçbir ihtirama mazhar olmadığını ifade ederek büyük bir hayal kırıklığı yaşadığını vurguladı:
"Utanmaz ve merhametsiz bir hükümetimiz var."
Esaretin bedeli: "Utanç verici" mali destek
Braslavski, iki yıl süren esaretinin ardından devlet fonlarından aldığı toplam mali desteğin yalnızca 60.000 Şekel (yaklaşık 18.600 dolar) olduğunu açıkladı. Ayrıca aylık 9.000 Şekel (yaklaşık 2.790 dolar) maaş aldığını belirten Braslavski, bu miktarın yaşadığı acı ve travmanın yanında bir "utanç" olduğunu nitelendirdi.
Eski rehinenin bu açıklamaları, işgalci İsrail kamuoyunda, hükümetin Gazze'den dönen rehinelere yönelik rehabilitasyon ve destek politikalarının yetersizliği konusunda yeni bir tartışma başlattı.
